κλιτοτραχηλισμένος

κλιτοτραχηλισμένος, -η, -ο(ν) (Μ)

αυτός που έχει κατεβασμένο το κεφάλι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κλιτός + τραχηλισμένος, μτχ. παθ. παρακμ. τού ρ. τραχηλίζω].